Ο Kendrick Lamar δεν έκανε απλώς ένα live show στο Superbowl. Έφτιαξε μια ολόκληρη ιστορία. Μέσα από τα κομμάτια του, μίλησε για τη βία, την επιβίωση, την ταυτότητα και τελικά, τον θρίαμβο. Δεν πήγε να μας διασκεδάσει παίζοντας τις εύκολες επιτυχίες του, αλλά για κάτι πολύ βαθύτερο.
Με τον Samuel L Jackson σε ρόλο Uncle Sam, η παράσταση ξεκίνησε εκρηκτικά, χωρίς όμως να "πιάνει" το μήνυμα και το κοινό στο στάδιο εντελώς.
Η παράσταση χωρισμένη σε κεφάλαια
1. Χάος & Βία – Ξεκίνησε δυνατά με το ακυκλοφόρητο Bodies και το Squabble Up, βάζοντας στο κέντρο τη σκληρή πραγματικότητα των δρόμων.
2. Ταυτότητα & Εγώ – Με κομμάτια όπως HUMBLE. και DNA. μίλησε για ζητήματα ταυτότητας και κληρονομιάς του Αφροαμερικάνου στην Αμερική του σήμερα, προωθώντας ταπεινότητα μα και υπερηφάνεια.
3. Η Μάχη – Με το Euphoria, υπάρχει χαρά ενός ανθρώπου που στέκεται πάνω από τον πεσμένο αντίπαλο του, ο οποίος είναι εναντίον της κουλτούρας όπως το θέτει ο ίδιος. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για τον Drake. Με το Man at the Garden κάνει μια ανασκόπηση του πόσο αξίζει πραγματικά τα τους καρπούς των κόπων του.
4. Υπερβαση – Η παρουσία της SZA σε κομμάτια όπως Luther και All The Stars μοιάζει σαν την Τίνκερμπελ στο πλευρό του Πίτερ Παν όπου τον τσιτώνει να πετάξει ακόμα πιο ψηλά. Φανταστική όπως πάντα η SZA.
5. Γύρος του Θριάμβου – Το Not Like Us έβαλε φωτιά στο κοινό τραγουδώντας όλες τις ατάκες εναντίον του πιο δημοφιλή καλλιτέχνη της πρόσφατης εποχής, ενώ το φινάλε με το TV Off άφησε ένα δυνατό μήνυμα στο κοινό να κλείσει την τηλεόραση και να πολεμήσει όπως έκανε κι ο ίδιος.
Οι αντιδράσεις: Διχασμός και ένταση
Το κοινό του hip-hop αποθέωσε την εμφάνιση, αλλά το ευρύτερο κοινό τη βρήκε δύσκολη. Δύο ομάδες αντέδρασαν πιο έντονα:
Οι fans του Drake, γιατί το Not Like Us έγινε πανηγύρι για την ήττα του και ο Kendrick δεν είναι τόσο pop όσο ο Aubrey, και
Η συντηρητική Αμερική, γιατί το βρήκε πολύ επιθετικό και πολιτικοποιημένο, κάνοντας σχόλια για μουρμούρα του ραπ που δεν καταλαβαίνουν ούτε λέξη, κάτι που εντελώς ειρωνικά, ισχύει.
Δεν πήγε από την πεπατημένη και αυτό ήταν δυσάρεστο για αυτούς τους ανθρώπους που δεν είναι σαν κι εμάς. Σταντάρ, μπορούσε να παίξει απλά τα κλασικά hits και να είναι όλοι χαρούμενοι. Αλλά διάλεξε να πει κάτι μεγαλύτερο και σημαντικότερο. Και όταν αυτοί που εκνευρίζονται κάνουν λόγο για οτιδήποτε πέρα από την προσφορά του K.Dot στην μουσική και την hip-hop κουλτούρα, ειδικά στην Αμερική, είναι οι άνθρωποι που απέχουν περισσότερο από αυτήν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου